تنیس روی میز یا پینگ پنگ ورزشی است که روی میز انجام می‌شود و دو یا چهار بازیکن در آن مشارکت دارند و هر بازیکن یک راکت دارد و با بهره‌گیری از آن به توپ ضربه می‌زند. در وسط میز یک تور قرار دارد و برخورد توپ با آن تابع قوانین خاصی است. توپ در این ورزش سبک (سفید یا نارنجی رنگ) و توخالی است. جنس میز از چوب و سخت است.

تنیس روی میز توسط فدراسیون جهانی تنیس روی میز که در سال ۱۹۲۶ تأسیس شد اداره می‌شود.[۱]

از سال ۱۹۸۸ تنیس روی میز به ورزش‌های المپیک اضافه شد.[۲] به خطای برخوزد توپ در این بازی لت می‌گویند ، و فواید تنیس روی میز این است که در موقع بازی کردن تنیس روی میز تمام اجزای بدن درحال حرکت هستند : دست ، پا ، انگشتان دست ، سر ، چشم و اندام درحال حرکت هستند این بازی باعث می شود که تحرک شما بسیار زیاد شود



تاريخ : پنجشنبه 18 آبان 1396 | 20:47 | نویسنده : عمیردانیالی |

▪ تعداد کل بازیکنان هر تیم: ۱۲ نفر.

 

▪ تعداد بازیکنان داخل زمین: ۶ نفر.

 

▪ تعداد کل داوران: ۱۰ نفر (یک داور بالا، یک داور پائین و یک داور ذخیره- ۴ داور خط و یک داور خط ذخیره- یک نویسنده و یک کمک نویسنده.)

 

▪ اندازه زمین: طول ۱۸ متر و عرض ۹ متر.

 

▪ نِت (تور): برخورد توپ به لبه تور اشکال ندارد و خطا نیست.

 

▪ مقدار باد توپ: معمولاً با فشار انگشتان شصت بر روی توپ مشخص می شود.

 

▪ وزن و رنگ توپ: وزن توپ ۲۶۰ گرم است و تا ۱۰ گرم کمتر یا بیشتر اشکال ندارد و رنگ آن مخلوطی از زرد و آبی و سفید می باشد. (استاندارد فدراسیون جهانی)

 

▪ شروع بازی: شروع بازی به وسیله سکه توسط داور قرعه کشی می شود تا یک تیم زمین و تیم دیگر توپ را انتخاب کند.

 

▪ زمان بازی: ۵ گیم بصورت رالی، ۴ ست با نتیجه ۲۵ امتیاز و ست آخر با نتیجه ۱۵ امتیاز می باشد. (البته در مسابقات مدارس ۳ گیم می باشد.)

 

▪ تعداد استراحت: در امتیاز ۸ و ۱۶، اولین تیمی که به این امتیاز رسید یک استراحت فنی به مدت یک دقیقه به هر دو تیم داده می شود. هر تیم به غیر از استراحت فنی دارای ۲ استراحت ۲۰ ثانیه ای می باشد.

 

▪ روش تعویض بازیکنان: داور ابتدای خط یک سوم رو به تور می ایستد و همانجا بازیکن ورودی، تابلوی شماره تعویض را به بازیکن خود می دهد. (در قسمت یک سوم زمین)

 

▪ تعداد تعویض: هر تیم ۶ تعویض می تواند داشته باشد. مثلاً اگر بازیکن شماره ۵ به جای بازیکن شماره ۸ وارد زمین شد، در تعویض بعدی حتماً ۸ باید به جای ۵ وارد زمین شود (یک رفت و یک برگشت).

 

▪ شماره بازیکنان: از ۱ الی ۱۵ (البته در مسابقات جوانان شماره بالاتر اشکال ندارد).

 

▪ طریقه زدن توپ (سرویس): سرویس از پشت خط عرضی و با سوت داور زده می شود و باید توپ از دست جدا شود.



تاريخ : پنجشنبه 18 آبان 1396 | 15:20 | نویسنده : عمیردانیالی |
والیبال یکی از رشته های ورزشی بین المللی است که شهرت جهانی خود را مرهون مسابقات المپیک ۱۹۶۴ است که در شهر توکیو بعمل آمد. والیبال یعنی توپ بزرگ نفخ کرده یا باد کرده برای استفاده در یک بازی. والیبال در سال ۱۸۹۵ از کشور آمریکا شروع شد ولی انجمن آماتوری والیبال انگلیس و ایرلند شمالی در سال ۱۹۵۵ تلاش در شناساندن این ورزش به جهانیان کردند. این ورزش در مدارس و باشگاهها پیشرفت شایانی نموده است و همچنانکه مردم سعی در شناساندن آن می کنند به شدت رو به ترقی و تکامل می باشد. والیبال برای تمام گروههای سنی مناسب بوده و قابل اجراء در داخل خانه یا خارج از محیط آن می باشد. از نظر اجتماعی و فیزیکی مزایائی بیش از سایر ورزشهای باستانی دارد. در مورد اجرای بازی باید گفت که احتیاج به فضای کمی داشته و وسایل آن که شامل توپ و تور می باشد گران نیستند در هنگام بازی پرورش فیزیکی خارق العاده ای را برای بازیکنان فراهم نموده و در نوع خود جزء یکی از مهیج ترین بازیها محسوب می شود.


تاريخ : پنجشنبه 18 آبان 1396 | 15:11 | نویسنده : عمیردانیالی |

منتظر مطالب بعدی ما باشید



تاريخ : پنجشنبه 18 آبان 1396 | 15:05 | نویسنده : عمیردانیالی |

تولد بسکتبال

جیمز نیسمیت یک پزشک کانادایی بود که به ایالات متحده آمریکا مهاجرت کرد و تابعیت آن کشور را گرفت. در سال ۱۸۹۱ یعنی زمانی که دکتر نای اسمیت در دانشگاه ورزش اسپرینگ فیلد (واقع در ایالت ماساچوست آمریکا) درس می‌داد، رئیس دانشگاه از او خواست ورزشی ابداع و اختراع کند که دانشجویان بتوانند در فصل زمستان در سالن به آن بپردازند تا آمادگی جسمانی خود را برای پرداختن به مسابقات میدانی فوتبال، هاکی و بیسبال، در فصل بهار و تابستان حفظ کند.

 
نخستین تیم بسکتبال دانشگاه کانزاس در ۱۸۹۹ میلادی

دکتر نای اسمیت پس از بررسی رشته‌های موجود ورزشی، دریافت که ورزش جدید باید:

  • توپ در آن نقش داشته باشد.
  • به صورت گروهی به اجرا در آید.
  • اصل رقابت در آن رعایت شود.
  • بر مهارت استوار باشد.
  • هیچ گونه خشونتی و برخوردهای سخت بدنی مبتنی نباشد.

حاصل این افکار و اندیشه‌ها ورزشی شد به نام بسکتبال که امروزه پس از سپری شدن نزدیک به یک قرن و اندی از اختراع آن، از پرطرفدارترین و هیجان‌انگیزترین رشته‌های ورزش بین‌المللی است. دکتر نای اسمیت در شروع کار دو سبد که مخصوص حمل میوه بود بر دیوار دو طرف سالن ورزش دانشگاه و در ارتفاعی بلندتر از قد یک انسان قد بلند نصب کرد و به دو گروه از ورزشکاران جوان دانشگاه آموزش داد که توپی را دست به دست بدهند و سعی کنند آن را به درون سبد بیندازند. در این حال، تیم مقابل باید بکوشد که مانع از انجام این کار شود و توپ را هم از چنگ حریف بربایند و تصاحب کند. نخستین مسابقه‌ای که به این ترتیب و به صورتی تجربی ترتیب یافت میان دو تیم ۹ نفره در کالج اسپرینگ فیلد بود و اولین گل تاریخ بسکتبال را هم یکی از بازیکنان به نام «ویلیام چیلس» به سبد انداخت. بعدها شخصی به نام «فرانک ماهان» با توجه به اینکه در زبان انگلیسی سبد را بسکت (به انگلیسی: BASKET) و توپ را بال (به انگلیسی: BALL) می‌گویند، این ورزش را بسکتبال نامید. دکتر نای اسمیت، برای آنکه بازی بسکتبال خشن نشود، مقررات دقیقی برای آن به وجود آورد. بعضی از مقررات اولیه بسکتبال چنین بود:

  • بازیکنان حق نداشتند توپ را از دست هم بربایند.
  • بازیکنی که توپ را در اختیار داشت، نباید با آن راه برود یا بدود.
  • هل دادن و هر نوع خشونت ممنوع بود.
  • فقط بازیکنانی که توپ را در اختیار نداشتند می‌توانستند به هر طرف بدوند و جا بگیرند.
  • بازیکن توپ به دست باید توپ را به طرف یاران خود پرتاب کند و به آنها برساند.
 
تیم بسکتبال زنان دانشگاه ترینیتی در ۱۹۱۵

در آغاز، ته سبد هم بسته بود و هر بار که توپ به درون سبد می‌افتاد باید کسی به کمک نردبان توپ را از سبد بیرون بیاورد. در سال ۱۸۹۲ شخصی به نام «لئو آلن» سبد بسکتبال را که تا آن روز از ترکه چوب یا الیاف بود و به همین دلیل به زودی پاره و فرسوده می‌شد، از سیم بافت تا استحکام بیشتری داشته باشد.

دیری نگذشت که این ورزش جدید طرفداران زیادی در میان دانشجویان دانشگاه اسپرینگ فیلد و دیگر دانشگاه‌ها یافت. دکتر نای اسمیت هم مقررات و قوانین بسکتبال را کامل‌تر کرد و نسخه‌هایی از آن را به هر دانشگاه یا باشگاهی که علاقه‌مند بود ارسال داشت. این مقررات در سال ۱۸۹۲ میلادی به صورت کتابچه‌ای برای استفاده عموم منتشر کرد. در سال ۱۹۳۰ دکتر نای اسمیت کتابی دربارهٔ خواص بسکتبال تألیف کرد تا نشان دهد که بازی بسکتبال گرچه بسیار پرتحرک است اما حتی برای سالمندان هم خطری ندارد و آسیبی متوجه اعضای حیاتی بدن (قلب و کلیه) نخواهد شد



تاريخ : پنجشنبه 18 آبان 1396 | 15:01 | نویسنده : عمیردانیالی |

منتطر مطالب ما باشید



تاريخ : پنجشنبه 18 آبان 1396 | 13:38 | نویسنده : عمیردانیالی |

مطالعات انجام شده با همکاری فدراسیون گلف انگلیس و دانشگاه شفیلد نشان داده است که گلف بازی کردن به صورت مرتب احتمال زوال عقل در افراد میان سال و سالمند را کاهش می‌دهد.

 

بررسی‌های انجام شده در رابطه با فواید ورزش گلف نشان داده است که انجام مرتب این ورزش می‌تواند در افراد بالای ۵۵ سال تا ۳۰ درصد احتمال زوال عقل را کاهش دهد. همچنین بیمارانی که به این مشکل مبتلا هستند نیز با انجام گلف می‌توانند شرایط بهتری پیدا کنند.

 

ورزش گلف می‌تواند باعث افزایش هماهنگی بدن شود و قسمت هایی از مغز را تحریک کند. این ورزش برای افراد میان سال و سالمند لذت بخش نیز هست و باعث بهبود روحیه آنها می‌شود.

 

بیمارانی که گلف را تجربه کرده‌اند معتقدند که انجام گلف و ارتباط برقرار کردن با دیگران در این ورزش به بهبود شرایط آنها بسیار کمک کرده است.

 



تاريخ : پنجشنبه 18 آبان 1396 | 13:36 | نویسنده : عمیردانیالی |


تاريخ : پنجشنبه 18 آبان 1396 | 13:35 | نویسنده : عمیردانیالی |


تاريخ : پنجشنبه 18 آبان 1396 | 12:59 | نویسنده : عمیردانیالی |

منتظرمطالب بعدی ما باشید



تاريخ : پنجشنبه 18 آبان 1396 | 3:01 | نویسنده : عمیردانیالی |
.: Weblog Themes By violetSkin :.